เช้าวันนี้พวกเราตื่นแต่เช้า เพื่อทานอาหารเช้า ก่อนเดินทางไปทัศนะศึกษาที่ “พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติบ้านเชียง” จ.อุดรธานี ซึ่งได้รับประกาศจากคณะกรรมการมรดกโลก ให้คุ้มครองมรดกทางวัฒนธรรมและธรรมชาติของโลก ได้ประกาศเมื่อปี พ.ศ. ๒๕๓๕ ให้เป็นแหล่งโบราณคดีบ้านเชียง เป็นมรดกโลกด้วยคุณสมบัติเป็นหลักฐานถิ่นฐานชุมชนยุคก่อนประวัติศาสตร์ที่สำคัญที่สุดในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ซึ่งมีวิวัฒนาการทางเทคโนโลยีสืบเนื่องมาตลอดยาวนานมา ๕,๐๐๐ ปี ก่อนพุทธกาล อีกด้วย สิ่งที่เราได้ศึกษาเรียนเรียนรู้เป็นโบราณวัตถุ ถ้วยโถ โอชาม เครื่องมือสำริด เครื่องประดับ เครื่องครัว เครื่องใช้ไม้สอยต่างๆ ในครัวเรือน และการดำรงชีพ ของคนในยุคนั้น ที่บ่งบอกถึงวัฒนธรรมของคนยุคก่อนเป็นมรดกตกทอดกันสืบเนื่องกันมา อันทรงคุณค่าน่าอนุรักษ์รักษาไว้เป็นหลักฐานของเผ่าพันธุ์ วัฒนธรรม ของคนโบราณ นี้ก็เป็น มรดกทางโลก ส่วนที่เรากำลังศึกษาเรียนรู้ อยู่ในหมู่กลุ่มของชาวอโศก โรงเรียนสัมมาสิกขา และกำลังปฏิบัติอยู่ ศีลเด่น เป็นงาน ชาญวิชา ที่พ่อครู สมณะโพธิรักษ์ (หลวงปู่) ได้แนะนำ สั่งสอน อบรม จะเป็น “มรดกธรรม” ที่เป็น “กรรม” ของเราสั่งสมเป็นทรัพย์สมบัติของเราที่เราจะได้รับเป็นทายาท เป็นผลออกฤิทธิ์ให้เราได้อาศัยสืบทอดต่อเนื่องความเป็นชาวอโศกต่อไป เป็นเผ่าพันธ์ุอาริยะชน หลังจากนั้นพวกเราได้เดินทางต่อไปที่ “ภูทอก”…